Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι από τους λίγους ανθρώπους, που η έκφραση «πλήρης ημερών και έργων» δεν αποτελεί ευφημισμό.
Όχι μόνο για το τεράστιο μουσικό του ταλέντο και τα πρωτοποριακά καλλιτεχνικά του επιτεύγματα, που έφεραν την ποίηση των μεγάλων στα χείλη απλών ανθρώπων.
Ούτε για την ακούραστη πολιτική του δράση και το μοναδικό και εν πολλοίς άγνωστο και αξεπέραστο ακόμη και σήμερα κίνημα πολιτών της Νεολαίας των Λαμπράκηδων.
Αλλά γιατί ο ίδιος με τη ζωή του δικαίωσε την έννοια του πολίτη. Αρνήθηκε τον εύκολο δρόμο της καλλιτεχνικής εξασφάλισης στο εξωτερικό και επέλεξε να ζήσει, επιτελώντας αυτό που ο ίδιος όριζε ως Χρέος του: Τον αγώνα στο πλευρό των καταπιεσμένων και την υπεράσπιση των αδύναμων με την μουσική, πολιτική και κοινωνική του πράξη.
Αυτό είναι που μας συγκινούσε και θα μας συγκινεί όσες φορές μιλάμε για τον Μίκη Θεοδωράκη, όσες φορές ακούμε την μουσική του και ψιθυρίζουμε τα τραγούδια του.